من دگر من نیستم...

من دگر من نیستم جانا بگو من کیستم
هر کسی من می شوم آخر ندانم چیستم


من چو فرهاد تو می گردم و عشقت تیشه ام
تیشه را بر دست گیرم من ، زنم بر ریشه ام


من چو جمشید تو می گردم و چشمت جام من
من جهان می بینم اندر دیده هایت جان من


من چو رستم می شوم ، تهمینه شو من را ببر
من به بازار دلت چون برده ام ، من را بخر


من چونان بیژن شوم گر سیب بهرم آوری
چون مِی نابی شود ، حتی تو زهرم آوری


چون همای رحمتی ، باید که من یارت شوم...
من همایونت شوم ، چون نقش بر یادت شوم


من چو مجنون می شوم یارا بیا جامم شکن
لیلی من شو ، امیدم دِه ، بیا جانم شکن...


من هر آن کس می شوم تا روی بنمایی به من
من چه ها کردم که تو اینگونه حیرانی زِ من؟!