مترسک ، شک

بهم مشکوکی و سردی 
نگاهت غرق آشوبه
تومریم ، خوب می دونی 
مسیح ات ، مرده ، مصلوبه
مدام از خونه در می ری
به دنبال یه پروانه
کسی تو کوچه ها گم شد 
شدیدا مست و دیوانه
مثه پاییز می مونه
قرار عاشقی هامون
تو دستام و که می گیری 
سر و گم می کنم ، سامون
مترسک توی زندونِ
کلاغا ول شدن تو باغ
یکم افسردگی بد نیست 
شکم پیدا بشه ، من چاق
بهم شک می کنی حتی 
اگه جونم بره واست 
شکایت می کنی از من 
چرا پیدا شده سایه ات 
یه لحظه به عقب برگرد 
زمستونی ترین سالا 
مدام از کوره در می ره 
دلی که خونه اتِ حالا
تو باید باشی تا من شم 
یکی مثلِ همه آدم
کنار تو فقط حوّا 
زمستونم بشه شادم 
علی رفیعی وردنجانی