ماه من

اگر از چرخ گردون دل شکستی 
به ماه من نگر تا زنده هستی 
ز مهر دل نگر آن روح ماهش 
هزارش گل بچین از باغ هستی 
ببین که ماه من دارند ملک 
ولی این ماه گردؤن یک هستی 
به آن مجلس نگر که آید با بهارش 
به دست دارد گلاب زآن مینوی هستی
اگر عالوده ای خرقه بینداز ز او نو کن 
که این نگار مه جبین سلطان هستی 
به فضل او حبیب معراج نشین شد 
گراوید کان در یاغوت و مرجان ماه هستی 
ز آن مستی که دارد غنچه می جوشد مشک زآن 
به عصر انتظار دارد جمالی ماه هستی 
به آفرینش مهر عالم گیر دارد او 
ببخشندگی جهانی در توان ماه هستی 
 به فرمان نسیمی سحر و صادق او بوی مستی 
صفوفی انتظار دارد به درگه ماه هستی 
به شب که می دود برق نگاها سوی دشتی 
به آن برج و عمار در سما ه ماه هستی 
بگی کامی ز ماه نو که ز هستی دارد آب رو 
زآن رسمی که دارد ماه نو نشان ماه هستی 
به درگه نشین می ناب نوش و مستی 
که محبوب دل آرام ماه هستی 
اگر دل داده ز مهری دل گران باش 
که شراب بی غشی دارد زآن دکان ماه هستی