کرونا.....

کرو ناکیست که در دامن مان افتاده
 عین بختک به زمین و به زمان افتاده
/
 آه... تاریخ چنین درد و بلا یی دیدی
  همه ی پیکر دنیا به فغان افتاده
/
 عمو یحیی تو نیا  قصه نگو غصه ببار
 نگو از خانه ی دیو مرگ به جان افتاده
/
 بچه بی شیر شده حوصله اش دیر شده
مادرش وای که بی حال و زبان افتاده
/
 خواب من چیست مگر زل زدن سقف اطاق
 این چه خوفی است که در پیر و جوان افتاده
/
ته دلها همه نومیدی و چسبیدن مرگ
چه قدر غر بت آدم به عیان افتاده
/
 نیست فریاد رسی  شهر همه سرد وسیاه
 در دلم زمزمه ی جان جهان افتاده