بانوي غم

يا چون مثال من ز عالم شنيده اي ...

دردي درون سينه تنگي فشرده اي؟

بغضي ورم شده به آهي خورده اي؟

بانوي دردم و رنجي روان كه من

هر روز هزار بار هزار بار مرده اي؟

با نحسي سرنوشت كور جنگيده ام

ميبازم و هميشه اي غم تو برند ه ا ي!

ديگر مجال نيست مداوا كني مرا!

اي سرنوشت رگ زندگيم را بريده اي!

اي عنكبوت سياه  سست بنياد روزگار

اي واي از اين دامي كه بر من تنيده اي

عريانم از جفايي كز دوريت , كشم

هر جامه اي به تنم كرده اي دريده اي

كابوس مرگ مرا پايان نميدهي

آيا به روح من ز روحت دميده اي؟

سخت است زندگي ِدر دام سرنوشت

با اين همه غمي كه برايم خريده اي!

مويم سپيد گشت وچشمان ِتار  هم

آيا به زير ِبار ِمحنتش ,خميده اي؟

اي آينه ببخش  ميترسم از نگاه خود

آيا , تلخي نگاه سردي را چشيده اي؟