تندیس

جنس فریاد مرا حنجره‌ها می‌فهمند
شب بحران ‌زده را زنجره‌ها می‌فهمند
مثل تندیس ، پر از حرفم و خاموش شدم
سخنم را همه‌ی پیکره‌ها می‌فهمند
راست بودم ، به موازات غمت خم شده‌ام
انحنا را همه‌ی دایره‌ها می‌فهمند
شهر ارواح شده شهر من این معنا را
مرده‌ها در قفس مقبره‌ها می‌فهمند
هرج و مرج از سر و رویم به زمین می‌ریزد
نقص قانون مرا تبصره‌ها می‌فهمند
عاقبت می‌‌پرم از این قفس تنگ و سخیف
شوق پرواز مرا پنجره‌ها می‌فهمند

نیره جهان‌بین