کجایی؟

بسیار زیبا و جالب بود

سلام :

درود بر شما .----------------------------------- .
..........
نخوان دیگر که آتش در تنِ نیزار می گیرد
دلــم از درد تنهـــائی کبوتــــر وار می گیرد

قلــم بر کاغـــذِ کاهی نمی لغـــزد به آسانی
هنوز از گفتن دردم دل خـــودکار می گیرد

به جُــرم"شعر آزادی"درون خانه محصورم
تمام لحـــظه هایم را در و دیـوار می گیرد

گمانم کس نمیداند که این محصور زندانی
بجـای بوسه بر گلهـا لب از سیگار می گیرد ... علی قیصری

درود بر شما
خیلی خوب سرودید
مانا باشید

سلام آقای اسفندیاری عزیز
نکند در مسیرت
راهزن ایستاده باشد
و دلت را ببرد!

شعرتون بخوبی فضای بیم و امید عاشقانه رو به خواننده القا میکنه
ساده و صمیمی به دور از بازی های لفظی، و این سادگی در این شعر یه امتیاز مثبته چون همسو با فضای شعره
در سطر چهارم:
من رفتم و چشم به راهم
معمولاً کسی که می مونه چشم به راهه
شاید بهتر بود میگفتید:
تو رفتی و چشم به راهم
مگر اینکه منظور این باشه که من و تو قرار گذاشتیم جایی، من رفتم سر قرار ولی تو نبودی و نیستی(و این مفهوم با راهزن و... تناسب بیشتری داره).
با این حرفها، مفهوم شعر بین دو موضوع: سفر و قرار، سرگردون میکنه خواننده رو
همیشه بعد از گفتن شعر، خودتونو بذارید جای خواننده ببینید و بیطرفانه بخونید ببینید چه برداشتی می کنید از شعر، اگه جاییش مبهم بود یا باعث برداشت اشتباه میشد، ویرایشش کنید
جسارت منو ببخشید
فک کنم خیلی کند و کاو کردم توی شعر قشنگتون
شاد باشید