دزد جوانی

در غروبی گیر کردم، که دلم را پیر کرد
رنگ موهای مرا، با برفها درگیر کرد

دست هایم چون درخت بید میلرزد ولی
باد هم چرخید دورم، قامتم تحقیر کرد

سکه های زرد عمرم را فلک از من ربود
دزد خوبی بود، ما را از جوانی سیر کرد

اینه یاداوری میکرد هر دم پیری ام
با خطوط صورتم، سن مرا تفسیر کرد

دردهای تازه ای هر روز پیدا میشد و
جسم را هر درد بر روی زمین زنجیرکرد

در میان خواب و رویا عاشق دریا شدم
پیر گشتم، ارزو های دلم تغییر کرد

یک نفس تا مرگ رویا مانده اما قلب من
با دو دست کوچکش روح مرا تعمیر کرد

ققنوس