یلدا

اگر غمگین ، اگر تنها ، شب یلدای من زیباست!
خودت اینجا نباشی هم خیالت همنشین ماست!

چه حالی بهتر از این خلوت غمگین که من دارم؟!
ز عطر گیسوانت در دلم آتشفشان برپاست!!

همان عطری که عاشق کرد گلدان‌های خالی را!!
همان گیسو که رنگش مایه‌ی آرامش شب‌هاست!!

اناری می‌کنم دانه ، فرو می‌ریزم از حسرت
که رنگ ناب لب‌هایت میان سرخی‌اش پیداست!!

همان یاقوت سرخی که مرا با شعر و مِی آمیخت
«عجب مشروب اعلایی در آن پیمانه‌ی لب‌هاست»

همین که یاد من لبخند می‌آرد به روی تو
همین که خنده‌هایت لابه‌لای اشک حسرت‌هاست

بدان لیلاتر از لیلایی ای شیرین‌تر از شیرین
بدان دیوانه‌ات مجنون‌ترین دیوانه‌ی دنیاست

 اگرچه جای نامت در کتاب شعر من خالی‌ست
 و هرکس از تو می‌پرسد جواب من فقط حاشاست

بیا آتش بزن بر سینه‌ام ، بر دفتر شعرم
اگر چیزی به غیر از عشق و شیدایی در آن پیداست

خدا از ما نگیرد نعمت شب‌های یلدا را !!
که شاعر عاشق این خلوتِ طولانی غم‌هاست!!

کورده‌وان فرجی  ۱۳۹۸/۰۹/۲۹