معجون

به نام خداوند جان آفرین
حکیم سخن در زبان آفرین

سلام بر جناب بدری ارجمند، سپیدسرای ناب!

همواره اشعارتان سخنی تازه برای آموزش دارد و بسیار در این زمینه دست و دل ‌باز است.

نوشتن پیرامونِ ویژگی‌های کلامتان را طوماری بلند بالا می‌طلبد.

خلاصه‌وار، برخی از ویژگی‌های اشعارتان را در موارد زیر می‌آورم برای دوستانی که مشتاقِ بهره‌گیری از اشعاری پرمحتوا هستند:

_آوردن واژگانی غیرتکرای و غیر کلیشه‌ای، با بار معنایی زیاد.

_خلاقیت و تصویرآفرینی‌های ناب.

_استفاده‌ی مناسب از تلمیحات که نشان از دانشِ شما در زمینه‌های گوناگون دارد.

_کاربردِ درست و به جای آرایه‌های سخن.

_پردازشِ روان؛ و در عینِ حال خیال‌انگیزِ مفاهیم.

_سخنی سهل و ممتنع.

_ آفرینشِ کنایه‌ها و ترکیباتِ بکر؛ که این ویژگیِ اشعارتان، نشان از ذهن بسیار خلاق و اندیشمندتان دارد.
ویژگیِ اخیر، گاهی با طنزی زیبا و طنّازیِ هنرمندانه و بسیار باریک، درآمیخته است؛ به عنوان نمونه در شعر جاری، برای بیانِ سکوت و خاموشی بیهوده‌درایان، به این ترکیبِ کاملا ناب و مصوّر برمی‌خوریم:
«پستانکی دهانِ اراجیفت بگذار؛
تا مشغول مکیدنِ سکوت شود.»
ترکیبی که دوباره در دلِ خود، دارای آرایه‌هایی گوناگون است.

سخن پیرامون نکته‌های ادبی و پیام‌های این شعر و نیز دیگر اشعارتان بسیار زیاد است که در این مجال، نمی‌گنجد.

سزاست که ذهن‌هان برای دریافت بلندای مفاهیم شعرتان، ساعت‌ها به اندیشه بنشینند و درسی نو بیاموزند و مطلبی تازه بنویسند.

سپاس که به اشتراک می‌گذارید تراوشِ نابِ احساس و اندیشه‌تان را!

شاعرانه‌هایتان ماندگار!