آرزوی رفته برباد!

🍃🍃🍃

از من عاشق که روزی بردی از یادم، بگو
بعد من ازعشق بی پروا و فریادم بگو

این زمستان آخرین فصل زمستان من است
با بهار از آرزوی رفته بربادم بگو

شهر ویران دلم را عشق تو آباد کرد
با بهار از کوچه های عشق آبادم بگو

دروجودم زندگی بود و هوای عاشقی
با بهار از آن که ویران کرد بنیادم، بگو

در دلم عشق تو و در دیده ام درد فراق
با بهار از قلب شاد و چشم ناشادم بگو

برگ می ریزد درخت پاک احساسم ببین!
با بهار از این خزان غرق بیدادم بگو

آسمانم ابری و دل غرق باران است هنوز
بابهار از بارِشِ در تیر و مردادم بگو

لحظه لحظه دردلم یاد تو را می پرورم
بابهاراز آنکه هرگز نیست در یادم بگو

چون اسیرت گشتم ازیادت برفت این طعمه را
بابهار از من که "در بندتو آزادم" بگو

می روم با کوله باری پر ز عشق و انتظار
من کجا از عشق تو از پای افتادم، بگو؟

می روم اما نرفته آتش عشقت ز دل
با بهار از آتشی که داده بر بادم بگو

باتو هرفصلی شکوفه داد قلبم چون بهار
بابهار از مرگ گل در شورشِ بادم بگو

یک سوال بی جواب و یک شروع نا تمام
بابهار از مستی شبهای ناشادم بگو

چون بهار آید حدیث دیگری گردد شروع
راز نو روییدن و تکرار میلادم بگو!

 

"فروغ فرشیدفر"

پاییز ۹۸