داستان عمر ما

داستان عمر ما

می رود آهسته از کف کاروان عمر ما
لحظه های کوته نام و نشان عمر ما

تا سرشت آدمی خاکی شد از روز ازل
شوق پرواز از چه دارد آسمان عمر ما

کو قدی آزاده کز جور زمانه خم نشد
کو توانی تا کشد تیر از کمان عمر ما !

سال ها پابند این دنیای پر آوازه است
یک سر دیوانه تا شد دیدبان عمر ما

راه خود کم کرده ایم ای همرهان نازنین
شعله ای کو تا زند آتش به جان عمر ما

گردش گیتی بدور خویش بی پروا نبود
گر که میشد لحظه ای را ناگران عمر ما

خامه از مهر و وفا جوئیم و کلکی از صفا
تا نویسد رمز و راز و داستان عمر ما