سومین خط

آسمان کهنه را
نسخ بی باور ابدیت را
تهاتر بی‌وقفه ی شبرا
.
.
.

تو را چه کنم؟ !
که من از بیرنگی اقیانوس
هزار نیلی تمنا را گریسته ام
در هجای کوهستانهای تنم،
مرگی جاریست،
و بوی گلهای آبی دیروز
جاودانه ام میکند
آه که
سومین خط خورشیدسای من، تکراریست..