کجایی رفیقم دقیقا کجایی

ویرایشی بر غزل قدیمی تقدیم استادم که نشد که بشه

 

او مدتیست میل به یاران نمیکند

حتی دگر  حجی  باران نمیکند

با چند زخم نارفیق هر چقدر سخت

پیغمبری  پشت به قران نمیکند

با رفتنت حوصله شهر طاق شد

یک آه نم کشیده که توفان نمیکند

لعنت به نارفیق به ظاهر رفیق باد

تیغ شکسته فرصت جبران نمیکند

مثل نسیم صبح شکفتی به قلب ناب

آخر نسیم غمزده ویران نمیکند

یک گوشه مینشیند و سیگار میکشد 

مرد بزرگ شکوه ز جانان نمیکند 

اویی که عشق عشق فقط حرف عشق زد

فکری برای حرمت انسان نمیکند 

این بار هم غزل غم مان را به جان خرید

اما غزل که عاطفه جبران نمیکند 

 

باشه آقا سید ما را از عاطفه جد ات محروم کردی این شعر و یادگاری از مسیحا داشته باش .روزی دلت برایم تنگ خواهد شد آن روز امکان آمدن سر خاک ما نداری از راه دور میدانم با اشکهای آلوده به خنده فریاد میزنی لعنتی کجایی دلمان برای دیوانگیهایت تنگ شد ولی......