من شاعر نیستم ..

درود بزرگوار

درود. درود برشما
شاعربزرگوار

رسیدم در بیابانی که عشق از وی پدید آمد
بیابد پاکی مطلق در او هر چه پلید آید

‏«‏مولانا‏»‏


شبی پروانه ای دیدم شکسته بال زخمی بود
امیدش رفته بود از‏دست‏،در‏ ‏آن‏ ‏اذهان‏ بی معبود

گرفتم هر دو بالش را در آغوش دو دستانم
میان آن لگدهای کثیف و شرک وبغض آلود

کمی‏ ‏میخواست‏ ‏آرامش‏ ‏برای‏ ‏قلب‏ ‏بیمارش‏ ‏
بگیرد جان نفسهایش به امید ره بهبود

بدون هیچ تردیدی‏ ‏زدم‏ ‏آتش‏ ‏وجودم‏ ‏را
بسوزم‏ تا‏ ‏به یکباره دلش گرما بگیرد زود

شبی پر زد از‏ ‏آغوشم‏ ‏نگفتا دلبری دارد
برای‏ ‏آن‏ ‏دل‏ ‏سردش‏ دل سوزان ما کم بود

دارد الباقی‏ ‏....


بیخیال‏ ‏عاشقی‏ ‏بابا

بسیار زیبا ممنونم عالی بود

درودتان

سلام :
چند این شب و خاموشی ؟
وقت اسست که برخیزم
وین آتش خندان را با صبح برانگیزم ( سایه )
______________________________________

درود