اشک شوق

درود بزرگوار
بسیار زیبا و جالب بود

رخصتی بنما که من شمع شب تار تو باشم
روشنای محملت هم جذب دیدار تو باشم
اشک شوقم چون شود مانع زدیدار تو من
قطره های شبنمی بر برگ و گلزار تو باشم

درودتان جناب ایرانمنش دوست گرامی و فرزانه
بسیار زیبااااااا و دلنشین
قلمتان هماره جاری

درود بر جناب ایرانمنش

درود بر شما جناب ایرانمنش عزیز
سپاس از شما بخاطر اشعار زیبایتان
در ادبیات فارسی از دیرباز تا به حال، معشوق در نگاه عاشق، از جایگاه والا و درخوری برخوردار بوده و هست. معشوق مورد ستایش عاشق قرار میگیرد. همه ی ویژگی های خوب، زیبایی ها و صفات نیک از نگاه عاشق، متعلق به معشوق است.
رنگ زرد برای عاشق و سبز و سرخ برای معشوق
شب تار برای عاشق و شب پر ستاره برای معشوق
یک آرزوی محال برای عاشق و آرزوهای خوب برای معشوق
آشفتگی و دربدری از آن عاشق و آسودگی و آرامش از آن معشوق
فنا شدن ویژگی عاشق و جاودانگی ویژگی معشوق
و یا خوانده ایم و شنیده ایم که حتی عاشق به بویی یا نشانی از کوی دوست رضا باشد.
و ......
گرچه این نوع نگاه شاید خالی از ایراد نباشد اما زیبایی و لطافت خاص خود را دارد و همین نگاه موجب میگردد تا شعر و ادبیات فارسی مورد مطالعه و بررسی برون مرزی قرار می گیرد.
در دوبیت اول شما دوست عزیز:
شروع فوق العاده زیباست. یعنی فراتر از توضیحات حقیر.
عاشق حتی برای شمع شدن، سوختن و آب شدن به اجازه ی معشوق نیازمند است. اوج زیبایی.
اما در ادامه و بلافاصله "شبِ تارِ" معشوق، که اصلا پسندیده نیست، آب سردی است که روی آتش ریخته می شود!
"رخصتی بنما تا شمع شبستان تو باشم"
شاعر می توانست شمع شبستان معشوق باشد تا هم به مراد خود برسد و هم شان و منزلت شب معشوق حفظ شود.
در مصراع دوم، محفل بجای محمل
نمیدانم چرا محمل(تخت روان، کجاوه، وسیله ی حمل) گرفته اید در حالیکه جای شمع در محفل خالیست!
اشکِ شوق تناسبی با شبِ تار ندارد اما با شبستان دارد.
امید که جسارت این کمترین را ببخشایید به مهر.
دوست و برادر کوچک شما هداوند.

درودبرشما بزرگوار

سلام ودرود برشما استاد بزرگوار
بسیارزیبا وقشنگ سروده اید زنده باشید وعاقبت بخیر
باخانواده روزگارت خوش باخانواده غمتون برباد درپناه
خدای مهربان آمین

سلام و عرض احترام محضر جناب ایرانمش عزیز
مانا باشید گرامی به مهر و ارجمندی
رباعی دوم دلنشین تر بود استاد عزیز

بسیار زیبا جناب ایرانمنش عزیز استادم زیبا بود

درودجناب ایرانمنش