روی طبیب

روی طبیب                                  
 دم عیسـای تــــو هـم عهـــد جـــــوانانم کرد
در تـنور غـــــــم عشــق تــــو چو آنانـم کرد
گـــــرچه شب روی طبیب تو به بـــالیـن آمد
چشـــــم بیمـار تـوخوش باد که درمــانم کرد
 کافری شیوه ی دل بود که درمحضـر عشق
غمــــزه ی دیده ات ای دوست مسلمـانم کرد
فتنه ی چشـــــــم سیه دل به ربود عـــــافیـتم
چو گـــــرفتــار تـو در حــلقه ی رنـدانم کرد
هـــــوشیـار مه رخســـار تـو بودم به سحـــر
تـرک تازیّ نـــگاه تــــو چـــو مستـــانم کرد
کس ندیده است چو من بازی محــراب تو را
که چه سان گاه سحـر لرزه به ایــــوانـم کرد
چشـم جـادوی تو هـــر بار به راهی می برد
که شکرخنـد تــــو این بــــار پشـــیمـانم کرد
تشـنگی باغ دو چشمم به تب و تاب فــــکنـد
صحبت چشــــم تو هـم صحبــت بارانـم کرد
زنده شـــد مــرغ دل اندر قفس سینه ی تنگ
چـــــو شبی کشتـه ی آن ناوک مــژگانم کرد
چشــم شهلا چو گشودی تو بر این بنـده دمی
 مــرغ دل یکــتدله شـد، عـــارف ایمانم کرد
حــــلقه ی بنـدگیت گشته به دل گـــوش نواز                                                                                   
نرگس چشـم تـــو این حـــــلقه به پیمـانم کرد
شـــکـرّ لعـل لــب و چشــم کـمـــاندار تو بود
که چنین مــــرحمتی بر سـر و بر جـانم کرد
غمـزه یی کرد چـــو بر جمع فــقیـران درش
فقـرمن از همه افزون  شــد وسلـــطـانم کرد

        (تهران - 5/ 4/ 96 )
(مظفر جوینی ، " ترنم وصال به سرچشمه کمال- جلد ششم "، نشر جهانکده)

موسسه علمی فرهنگی جهانکده