انتظار

همدم همیشگی
همصدای سکوت
همراه بیراهه ی دلتنگی
هم نفس ، هم درد
برق چشمانت
شوری در دلم می آفریند
که بی مانند است
سمت نگاهت میشوم
روی برمیگردانی
شرم را از گونه ات پاک میکنم
غرورم غرق دریای صداقت میشود
شهامت را می آزمایم
تا دستانم
لمس حس زندگی را
از تو هدیه میگرد
گرمای وجودت
سردی دستانم را میزداید
یخ حرفهایم
آب میشود زیر تابش مهربانیت
میل فروخفته ای
که در سالیان تنهایی ام
دفن شده بود
از درون تک تک اجزای بدنم
قطره قطره میچکد
حسرتی تلخ بر لبانم نقش میبندد
نگاهم به پنجره ی بسته خیره میشود
شمایل شهر در هم است
آسمان تار
قلبم زیر تیک تیک ساعت جان میدهد
آغوشم خالی از توست
من و درک این حس
در زمان بی زمانی
نقش بی نقشی
عقل بی عقلی
گناه بی گناهی
پناه بی پناهی
راهی میشوی
مواظب خودت باش
و بدان
که چشمانم
همیشه در انتظار بازگشت میماند