عهد خدا

« عهد خدا »
اي  خلق  خدا  ، من  به  كجا  رو   بگذرام         
  عهـدي    بـگرفتنـد   و   بِـبُردنـد      قرارم
آن عهد ، كه  از عهد  خدا  بود  بر آدم(ع)          
 نـتوان  كه سر از عُهده ي، عهدش بدر  آرم
از  درگه  معبود ، به  هر  در  خبري هست         
  حيران  شده ام  من ، زِ كدام   در خبر   آرم
پامال  سُم  مركب  دنياس ،كس  اَر    گفت           
همت   بكنم ،  بر  سر  آن  عهد   و   قرارم
آن  ياور  روحي  و همان روح  و  روان بود          
 ما  را   بـفريبيد   و    نـيامـد     به     ديارم
پيكي   بـفرستاد  و  مرا   وعده ي  جان داد           
جانم    بِـربوده   است  و  نيامد  به   كنارم
بر  آمدنـش   منتظـرس ،  جان   و  دل   من          
 شايد  به   تفضّل1    نگرد ،  اين   دل   زارم
بـنشسته ام   اندر   ره    آن    پادشه    مُلك           
 تا   بلكه   سرم  را ،  به   قدومش   بگذارم
حاجت  طلبم  ، بلكه   زبانـم   بـشود    باز          
 كز  نطق   زبان ، در  برِ   آن  شكر   گزارم
آن  مالك  مُلك   ازلي2 ، را   نـتوان    ديد           
 هر  چند  كه   بر   ديدن   آن   پا    بـفشارم
از  روز  ازل  ، صحبت   عهـدش   بـشنيدم           
تا  روز   بُوَد3  بر  سر  آن  عهد   و     قرارم
در مدت  اين  عمر ، نديدم  كه    وصالـش           
بر  شوق  وصالش  زِ   لحد4  سر  بدر   آرم
گر خاك  ره دوست ،به دستم  رسد  امروز           
زآن  خاك به چشمم، خط  روشن   بگذارم
تا  زنده  بُوَد، اين  دل  غمديده ي  مسكين           
نام  و عهدش ،  نقش   بُوَد    بر  دل     زارم
اي  با  خبر  از  دين  و ديانت ، خبرم   كن          
 دينم   چه  بُوَد ، تا  كه  همان  دين  بسپارم
صد  نامه  نوشتم  من  محزون ، بر  آن   يار          
 نـنوشت   ، سر   قبر   تو  من   پا     بگذارم
اي عاشق مفلس5، هَوَست گو به كه  باشد            
ما  را  هوسي  نيست ،كه  آن بر  تو  گمارم
از  كليه ي  انبار  جهان ،  قِسم6    نـدهندم          
 تا   آنكه  چو  دهقان ، زِ خودم  بذر  بكارم
بايد  منِ  دهقان ، هنر  از  خود  كنم   ابراز         
  تا  رزق  مسلمـان ، زِ  دل  خاك     بر   آرم
هر  مسأله ي مشتبهي  ، را  نـتوان    گفت:          
 تا   آنكه   خودم    مشتبهاتـم  ،     نـشمارم
از  دست  طبيبان  ، نـتوان  دَم  زدن   امروز         
  نا محرمس  آن ، بِـه7  كه  نيايد  به    كنارم
گر  يك  نظري ،  بنگرم  آن  يار    حقيقي           
 بيدار  توان  گردم  از  اين  خواب    خمارم
عمرم همه بگذشت  دراين  فكر جگر سوز           
ترسم   نـكند  رنجه  قدم8 ،  سوي    مزارم
ما  را  به  ديارش ،  نـدهند  راه       عبوري         
  گر   پيش   فرستـم  ، همه ي   نقد    ديارم
گفتا  تو  حسن ، همت  مردان  جهان   جو           
 با   همت   مردان  ،  فرويـت        نـگذارم
٭٭٭
  1- احسان- مهرباني   2-خداوند   3- باشد   4- شكاف كرانه گور   5- بينوا– مسكين    6- سهم      7- بهتر      8- قدم رنجه