شهر غربت

در شهر غربت در هوای سرد و بارانی                                                                        گشتم تو را پیدا کنم در اوج حیرانی                                                                          در شهر سنگ و چوب و آهن،هر کجا رفتم                                                                دیدم جهانی را که رفته رو به ویرانی                                                                      شهری که روزی پُر گُل و باغ و بهاری بود                                                                 اکنون تمام مردمش را کرده زندانی                                                                              در سردیِ این شهر بی احساس و دل خاموش                                                                در بین این تاریکی و شبهای ظلمانی                                                                          باید دوباره با تو رنگ عاشقی گیرم                                                                           باید تو را پیدا کنم ای ماه نورانی                                                                                 تو در میان مردم این شهرِ بی احساس                                                                همچون پزشکی مهربان،دارو و درمانی                                                                       من نَه،تمامِ شهر، با من همصدا گردند                                                                          باید بیایی ای تمامِ عشقِ پنهانی