شاید دو سه سالی شد من سیر نمی خوابم

حسرت زده ی عشقم ، عمری ست که بی تابم
شاید دو سه سالی شد من سیر نمی خوابم
یک دایره ی تنها ، نزدیکی اقیانوس 
یک شاخه ی نیلوفر ، سرمایه ی مردابم
در خاطر من مانده،  رقصیدن صد ماهی
 در باورشان دیدم ، یک برکه ی جذابم
راهی به وجود آمد تا بستر اقیانوس 
کوچیدن ماهی ها، خاموشی کمیابم
اما دل من خوش به گمراهی یک آهو
 کز ورطه ی تنهایی دل داده به گندابم
از برکه ی جان من می نوشد و می خندد
شرمنده ام از رویش آن روز که بی آبم.

.

.

.

احسان ترکمان