شب

از جامهای مکاشفه ی خانقاه شب
 انگاره ی شراب تنت، در پناه شب

میسوزدم پران پریشان خسته را
آوازه ی فرشتگیِّ  بیگناه  شب

برزیگران خون هوس را نمیکشد
این گزمه ی فسرده، به بند تباه شب

میخانه ی خموش کدامین سرایه را
آتش زدند، شاعرکان سیاه  شب

پنهان نکن، شعبده ات را، نشان بده
خرگوش زخمناک دلم، در کلاه شب

برف سکوت بر سر هستی نشانده ای
آهنگ توست در عدم  بزمگاه شب

خورشید میدود به خیال خزانیم
شرح تو است، آیه ی انکار ماه شب

سیده نسترن طالب زاده
زمستان97