مسیر عشق

یاودود 
,.,,,.,,,.,,,.,. 
از پرستو تا هیاهو شور رفتن مانده است 
هر مسیری میروم این شور دل فرمانده است  
مقصدم گاهی طبیب و گاه در میخانه هاست
 در دوراهی, عقل شاگرد است و عشقم رانده است   

اینکه طولانی شود گاهی مسیرم نیست غم 
یا بپردازم عوارض های ان را بیش و کم 
 
یا جریمه های تقدیر و ترافیکای دل  
یا تحمل مصرفش بالا رود صد بار هم  
نیست غم تا من مسیرم با تو معنا میشود
با تو دوغ زندگیم قرق نعنا میشود  
نیست غم وقتی تو هستی در توقف های ذهن  
شان من با شور عشقت شین شعنا میشود  
ای نگارم گارد ریلی نیست در مسیر عشق   
جاده ها خاکی و گردش مایه ی خمیر عشق  
نا امیدی پنچرم میکرد اما وصله ها 
میخورم از این طبیبان .گاه از ضمیر عشق  
میرسم با این علایم ای نگارم بر درت 
مینوازم دانه دانه تار موهای سرت  
(ای نگارا عشق من را از نگاهم بر بخاه) 
چون پرستو با هیاهو میپرم با هر پرت

علی برهانی(ودود)