ای آدما

ای آدما که شاد و خندانید
سازتان کوک
خواب شیرین دارید
ساحل زندگیتان آسایش
یک نفر دارد درد
درد او تنهاییست
درد تنهایی او این است که
که کسی درک نکرد تنهاییش
چون نمی خواست به کسی غم برسد
جگرش سوخت ز تنهایی و آهی نکشید
ای آدما که شاد و خندانید
من خدایی دارم
که در این نزدیکیست
او که خوب میداند
همه ی حرفم را
همه ی دردم را
پس چرا میگویم...
تنهاییم تنهاییم