حال من خوب است

ایامی شده بر کامم تلخ
چنانکه هرچه می کوشم
در جواب پرسش سخت
 چطور است احوالت، 
تنگ و محکم بگویم عالی،
ته ته زورم را که بزنم
یک ای بدک نی تلخ
میدهم تحویل
مپرس حالم را
حال این ایام من
مجمع الدردی از ندارم هاست
که خورانده اند به تاریخ زندگی ام 
حال این ایام من
دستپخت تاریخ سازان است
که در خیرات تاریخند
که تا رخ را بیارایند
از خون های در شیشه
حال ای بدک نی من
هنوز بهتر از حال خیلیهاست
کودک کار بین زباله ها
بی خانمان های ذهاب
پدران مقروض و بیکار
بیمار صعب العلاج بی دارو
یوز در حال انقراض
دریاچه های خشکیده
همگی حالشان بد است
بد بد بد بد
حال من حال خرابیست
که از آینده می ترسد
من نگران مرگ اخلاقم
تو نگران تشویش ذهن عموم
من به فکرم که جان به در برم از آشوب
تو در این ظن که من در کمین جان توام
من نگران مرگ شعرمم در پس سکوت
تو مرا می کشی که شعرم نگیرد جان
ای تو که کلید جمله قفلهایی 
باز کن قفل زنجیر پای شعرم را
تا بگویم هرآنچه هست
تا بگویم هرآنچه شد
حال من خوب خوب است ، عالی
مادام که از بدک نی حالم شکوه ای نکنم