سيب سره

درودبرشما زیبابود

درودتان

درودبرشما

درود بر شما بانوی شعر و ادب
زیباو اندیشمندانه سروده اید
برقرار باشید

آدم و حوا در دادگاه

اسمت چه بود؟
آدم
فرزند...؟
من را نه مادری نه پدر. بنویس اول یتیم عالم خلقت!
محل تولد؟
بهشت پاک.
اینک محل سکونت؟
زمین خاکی.
آن چیست در گرده نهادی؟
امانت است.
قدت؟
روزی چنان بلند که همسایه خدا، اینک به قد سایه بختم بروی خاک.
اعضای خانواده؟
هوای خوب و پاک، قابیل خشمناک، هابیل زیر خاک.
روز تولدت؟
در روز جمعه ای به گمانم که روز عشق.
رنگت؟
اینک فقط سیاه ز شرم چنان گناه.
چشمت؟
رنگی به رنگ بارش باران که ببارد ز آسمان.
وزنت؟
نه آنچنان سبک که پرم در هوای دوست نه آنچنان وزین که نشینم بر این زمین
جنست؟
نیمی مرا ز خاک و نیمی دگر از خدا.
شغلت؟
کشت امیدم بر روی خاک.
شاکی ات؟
خدا.
نام وکیل؟
آن هم فقط خود خدا.
جرمت؟
یک سیب از درخت وسوسه.
تنها همین؟
همین.
حکمت؟
تنبیه در زمین.
همدست در گناه؟
حوای آشنا.
ترسیده ای؟
کمی.
از چه؟
که من بشوم اسیر خاک.
آیا کسی به ملاقاتت آمده است؟
بله.
کی؟
گاهی فقط خدا.
داری گلایه؟
دیگر گلایه نه ولی...!
ولی که چه؟
حکمی چنین...آن هم به یک گناه؟!
دلتنگ گشته ای؟
زیاد.
برای چی و کی؟
تنها فقط برای خدا
سند آورده ای ؟
بلی.
چه؟
دو قطره اشک...
در آخرین دفاع؟
می خوانمش چنانکه اجابت کند دعا!

سلام خانم چراغی بزرگوار.
تا جایی که بنده میدانم شعر شما غزل نیست. سبک شعر پیشینتان را هم به اشتباه غزل نوشته اید.
البته بنده در محضر اساتید بزرگوارم درس پس می دهم و سبک شناسی را در محضر استاد بزرگوارم بانو عجم تا حدودی اموخته ام.
غزل عاشقانه ترین نوع شعر است که در ان دو مصرع بیت اول و تمامی مصرع های دوم سایر ابیات هم قافیه هستند.
مانند اشعار حافظ.
لطفا در سبک شناسی بیشتر مطالعه نمایید.
در ضمن نقد کردن تاثیر به سزایی در اموزش و پیشرفت دارد. پیشنهاد میکنم تیک نقد را برای اشعارتان باز بگذارید.
درود به شما.
بابت نقد پوزش