کوچه خیابون شده برام مث خونه
سقف بالاسرم بزرگ،آسمونه
این از بددنیا،نه! ازشانسمونه
روزای خوبم که برام شانسی بوده
رنگ محبت ندیدم یه چن سالیه
خیلی وقته جات توی خونه خالیه
خدا میشنوی منو?اره باشمام
افرین همون پسر تنهای شجام
که تو سختیاش همیشه تنها بوده
چرخ زندگیشو همیشه تنها رونده
همون پسری ک میدویید رو ب رویاش
دست ب زانو میگه به خودش کوه باش
همونی که میدوزه درداشو ب تن بیت
شروع نکرده راهو ب تهش رسید
به ولله صبراین مردم سری داره
بیاد ،رو رگاش چن خطی میزاره
یادگاری،ازین روزای لعنتی
دست وپابسته ندارم حرکتی
بعضی فکرا ادمو ازته میسوزونه
خنده رولب فک میکنن حالم میزونه
حرف میزنم باخودم شدم یه دیوونه
مینویسه درداشو،خودش ک میدونه
ته راهش هیچی غیر نیستیه
چشاش همیشه سرخو،دلش بیست تیکه
همونی ک میترسه از نگاه مادرش
نبینه غم تو چشاشه،میپاشه باورش
تنها ارزوش همین گرمای سایشه
زبونم لال ازروسرش ی وقت کم نشه
این روزگار منو از خونه دورم کرد
روزنامه وار،اتیش زدو دودم کرد
تموم بارشو ی جا رو دوشم کرد
تک تک قانوناشو اویز گوشم کرد
دلم خونه میخواد ن ی چهاردیواری
روزای پای کاروشباماتا4بیداریم
درخونه قفلو پنجره بستس
روبیت درد دلو جای تکست میزاریم
ولی با تک تکشون ی تنه جنگیدم
زورمو با همشون ی شبه سنجیدم
دیدم من قوی ترم ،اره من میبرم
زورش زیاده ولی من سرترم
میبرم...هدفامو ب سمت مقصد
اینا از مغز ردمن میترسن
حرفا بغض شدن تو گلوی قلم
خونه دیگ گرم نی،خودمو میبرم
به جایی ک ادماش غریبن
ولی تو درداشون باهمدیگه شریکن
تو مشکلات هوای همدیگه رو دارن
شام غصه همو میخورن، رفیقن
ورس اخرو حرفای پایانی
پشتم هیچکی نی،انقدنایابیم
تو تو خیال پاریس ولندن و ال ای
من ب فکر خونه و دلی ک گرم بشه هی
#Biglord
خیلی خوش آمدیدبه جمع ما