عشق و هوس

سلام و عرض ادب و ارادت..خدمت بانو ناصری نسب فرهیخته.
نصف شب آمدم بنویسم که این ذهن پر از دغدغه بیشتر کار میکند...
بگذریم..
رباعی قالب جانداریست،انعطاف خوبی دارد بقولی با محیط زود سازگار می شود..این را می شود در تطابق رباعی خیام و مولانا با رباعی های کنونی فهمید و کار سختی هم نیست.

اصولن سرودن رباعی دو شیوه دارد:

نخست شعر یکدست
دوم پایان ضربه زننده

شعر یکدست سرودن در هر قالبی سخت است حالا اگر رباعی باشد بسیار کار پیچیده ایست..این نوع رباعی را فقط در خیام دیده ام آن هم گه گداری..نه همیشه.البته در همین سایت خودمان هم آقای دژآگه گرایشی به رباعی یکدست دارد.
رباعی وقتی یکدست باشد خود به خود پایان کار هم ضربه اش را میزند پس نتیجه ی نهایی این است که باید نصف محتوای کار را بگذاریم در بیت اول نصف دیگر را به اضافه ی تلنگر برای بیت دوم.

رباعی اول شما آغاز خوبی دارد...اما خوب تمام نشده،به چند جهت...
اول که انتظار معنایی را برآورده نساخته
دوم اشکالات ساختاری دارد...
مثلا استقلال واو...یا واژه ی همین که وزن پر کن است...

اما رباعی دوم به نظرم پخته تر است...و در واقع انتظار خواننده را بر می آورد و ضربه اش را به موقع میزند.
از ابطال پرهیز میکند..و در مجموع محتوایی خوب ارائه میکند.
خرسندم که شما را می خوانم..
پرچانگی هایم را به بزرگواری ببخشاید
یاعلی