آخرین خورشید

درودها

بر شما

گرامی ارجمند بانو !

ترکیبات عالی و مضامین بکر و بلند و متعالی وگرانباری ارجمند

قامت وا ژه خم می کرد

این سرود سرمد با بیس احساس متعالی و در آرایشهای زلف سخن

در معنی و لفظ و زبان یکدست


و از همه مهمتر " پیام "که در فراز ونشیب مضامین به انجام می رسید
و حضور همه ی پارامترهای قوی شعر در آن

و در اقل موزون کلام کار و رسالت و رسایی خود را

به نیکویی هر جه تمام به حسنی در ختام می رساند

و در تفسیر و تشریحش که بس نیکویی خواهد بود

بس سخن باید که در مضایقه ی و قت نگنجد

ودر معنی همین بس که الا ما شاالله بر لفظ می چربید

و در توی در تویی بعض مضمون رخسار منیر در خسف برده

که تشحیذ ذهن می طلبید

و ترکیبات نو و نغز هم بر رنگین معنا افزون می کرد

و واج آرایی در لفظ نیز برموسیقای درونی کلام افزون می گشت

و بویژه در ختام که تمامت حسن بود

و این کلک گران سنگ همیشه بر ین نسق

زربفتی از ترمه های احساس زبَرَین

آویز نگاه می کرد

واین در خوری خود شایسته و بایسته ستودنست و

ارجمندی بسیارست

درودتان و دستمریزاد

و

و

اگر نمی یافتم که سرکار" بانو عسکری" این شعر را سروده است...گو می پنداشتم که شعریست از فرخی سیستانی یا بهار و حتی میرزاده ولی خب انگار که از خوش اقبالی من بوده که پس از غیبتی طولانی شعری زیبا خوانش نمودم

از هارمونی و ریتم و وزن و چینش الفاظ و تالیف و کاستی و فواید نمیگویم که بطن و روح سروده را بیشتر کار داریم:
سوخته نسلهایی که در نخیله های وارونگی و برهوت گیر کرده اند با انتظارهایی به پهنای سکوت....آیا این سکوت پاداشِ مخیله ی عاریتی من نیست؟ یا در گرگِ میشِ روباها، در عصر واپس زدگی قاز همسایه را به ودیعه گذارده باشم؟
خیمه شب بازی قشنگی نیست
این بود که:
در سینه ها سَرابِ عطش، رنگ میزنند
* باور کنید اصلا دست خودم نبود، تقصیر پوستین نازکِ بره بود

در پیچاپیچ و پهناپهنِ فصل ِ ناگوار
یا دوباره از نو با رسایی به فراتَر ناله میزنم: این بود بلوغِ زودرسِ مردِ نابکار



بداهه_ بامهر/ عیسی نصراللهی" ونداد"