روز هفتم

ششمین روز این هفته
مثل هر روز تک و تنها
و نسیمی که اهل وزیدن نیست
اگر هم خواست بوزد 
طوفان دلم خط ممتد خرابیهاست
پشت یک میز 
شبیه سفره ای از عسل و شعر و غزل
چای یخ کرده و صبحانه ی یک نفره
کار هر روز من این است
با خودم باشم 
و در تنهایی خود غرق سکوت
تا بیایی و لحظه موعود برسد 
وای اگر روز رسیدن توبیایی 
و نباشم من
و
نباشم 
تا ببینم 
می توان صبحی زیبا داشت 
می شود  چای سردت داغ باشد 
صبحانه ام اما عطر گیسوی تو را خواهد داد
و نسیمی که وزیدن  را بلد است 
همه چلجله ها مست
این چنین است 
روز هفتم
با تو بودن
 با تو ماندن

 

#جوادبخشی_زاده