پیچ و تاب

سلام و هزاران درود خدمت بهترین دوستم ابوالفض عززززیز
دلتنگ اشعارتان بودم ........کاش یه اطلاعی می دادید از سروده ی جدیدتون

چهارپاره ای زیبا و فاخر مثل همیشه
کلاً چهارپاره سرایی هاتون واقعاً عمیق هستند.
********************
اصالت در شعرتان پیداست آن هم با کمک اشراف بر شعر و داستان نویسی.
واقعاً لذت می برم که دو ژانر متفاوت هنر در کنار هم این قدر خوب و عالی هماهنگ می شوند.
طوری که هر کدام دیگری را تقویت می کند.

(عرایضم را کمی ویرایش کردم......تا خدایی نکرده سوتفاهمی پیش نیاید عزیزم)
****************************
من این عمق را در اشعار زیبایتان حس می کنم و علتش هم این است که خود حقیقیتان را در شعر منعکس می کنید.
خودی که ابایی از بیان منویاتش ندارد.درگیر قضاوت ها نیست.
حسی که هست،چون باید باشد...
سروده تان رختی سفید بر تن دارد.........یکرنگ و صادق !!!
تبریک می گویم.
**************************************
شما این اصالت را در شعر متبلور کرده اید.
خیلیییییییی خیلییییییییی باارزش است.

سیگار میبرم به لبانم که بازهم
دودت کنم،وسط خاطرات خویش
داری تمام میشوی ای دختر غزل
افتاده ای،دوباره از این چشم ریش ریش
****
سیگار میبرم به لبانم که بازهم
اندیشه ی نبود تو آرام تر شود
فریاد می خورم که شب بوف های کور
در احتضار سرد چمن زار،سر شود
****
در پیچ و تابِ شب کوچه های شهر
این شعرها دوباره قلمدان روزگار
این درد ها دوباره نزولات آسمان
این باغ ها دوباره در اندیشه ی بهار
****
سیگار میبرم به لبانم که بازهم
خاکسترت کنم،همه ی آنچه داشتم!
رفتی ولی بدان که بیابان شدست،آه!
آن باغ سبز را،که برای تو کاشتم...

شعرتان آنقدر زیباست که احتیاجی به خط خطی های شاگردی چون من ندارد و هر ذهن سیال و پویایی از آن لذت خواهد برد.

هر بند را می توان تلمیحی به فراز و فرودهای بوف کور هدایت دانست.


پر گویی هایم را به بزرگواری ببخشید
در پناه حضرت حق