افسوس

استاد استکی، چشم

استاد استکی این شعر است شکایت نیست. کاوشیست در اعماق، خود شناسی، برای خود سبکی است که ریشه در اگزیستانیالیزم دارد. اگر سرودهایم را بازخوانی کنید میبینید قسمت اعظم اشعارم در مورد ناعدالتیهای اجماعیست. اشعار دیگری نیز هست که قابل انتشار نیست در سرزمین بی ابی ها. اشعار عاشقانه نیز دارم ولی این نشانگر له له زدن من برای عشق نیست. شاد باشید

ابوالفضل عزیز، باهات کاملا" موافقم، سبک جدیدی را دارم امتحان میکنم که هنوز برای خودم نیز کاملا" اشکار نیست، از همین رو دو شعر اخر کمی گیج ویج شده است ولی چاره ندارم باید بنویسم و بنویسم تا معلوم گردد که چی میخواهم بنویسم. دلم میخواهد بتوانم با ان خودم که میباید میشدم و نشدم رابطه بر قرار کنم (با نوع دیگری از خودم، از نظر طرز فکر، روحی و احساسی) میخواهم با خود دیگرم اشنا شوم و گپی بزنم. شاید هم دارم شبحی را و یا شاید سرابی را دنبال میکنم. باید چند قدمی در این مسیر گام بردارم تا بدانم که ایا ارزش رفتن دارد و یا جرقه های جنون است. امیدوارم نوشته ام را فهمیده باشی چون خودم چیزی از نوشته ام نفهمیدم. امیدوارم مساله را بصورت طنز نگاه کنی

آرزو نامداری (عتیق) بانوی مهر و محبت، با تشکر از راهنمائیتان، خوشبختانه رابطه من با گذشته رابطه ای بیمار گونه نیست و در ان غرق نگشته ام. گاه گداری سری میزنم و اشکالاتی که نتوانسته ام درست حل کنم در فکر دوباره سازی کرده و به طریقه دیگری عمل میکنم (به ندرت) و این باعث کمتر شدن فشار ان میگردد. این چیزیست که بسیاری از افراد انجام میدهند ولی کمتر کسی اعتراف میکند. ممنون از توجهتان

بوالحسن انصاری (الف رها)

نیره ناصری نسب بانوی محبت، با تشکر از حضورتان