سفید و سیاه

... سلام استاد عزیز
با جان و دل از شما و دیگر دوستان ممنونم و می خواهم در خصوص نکته یا آرایه ای که همیشه در نوشته های من کاربرد دارد شفاف سازی کنم و اشخاص به خصوص در این مکان را از آن مبرا...
و آن « کنایه » است که تا حال در اثر عدم درک آن، جینی چند از شاعران یا در لباس شاعر به خود گرفته و به من سرِ راه، تا آنجا که حتی اقدام به انتقامجویی نموده و در حمام فین زهر خود را به رگ من تزریق!... بگدریم که شعر من جهانی و وقتم که بسیار ارزشمند یعنی همان الهام است را صرف اشخاص که بود و نبودشان هیچ تاثیری به حال جامعه دردکشیده ندارد، نمی کنم و خود را کوچک.

جای جغد بر دیوار هر
شهر،
روزی اگر کبوتر نشیند
بر سر من سایه ی هما،
قلم به خاک می سپارم
دل به موزه ها...

پژواره