تماشای نیامدنت

امشب هم گذشت و نیامدی. پنجره را باز کردم و نیامدنت را تماشا کردم. مثل دیوانه ها به خودم پیچیدم و در اتاق قدم زدم. خسته که شدم ، نشستم و به اتاق و پنجره و دور و بر خیره شدم. انگار چند سالی پیرتر شده بودم و دستها و پاهایم به سختی حرکت می کردند. فکرم ، خرابتر شده بود و چیزهای زیادی را از یاد برده بودم. برخواستم ،صندلی را کنار زدم و بار دیگر به کنار پنجره آمدم. به کوچه و خیابان خیره شدم و بار دیگر ، به تماشای نیامدنت ، ایستادم. اهواز: 18مهر1394 "صابر خوشبین صفت"