غزل شماره دوازدهم

سلام و درود قلبی مرا از قلب پذیرا باشید استاد نازنین با ارزوی موفقیت و اعتلای قلمتان بر بلندی قله ادبیات ایران

سلام بانوی عزیزم
قلم زیبایی دارید
موفق باشید

درود بانو
جالب و زیباست

خیلی زیبا می سرایید قلم زیبانگارتان نویسا بانو جان

درود بر شما خانم هوشیار گرامی
غزل زیبا ،و با احساسی بود
صفت خروشندگی برای مرغک غیر منطقی است
زیرا مرغک به معنای مرغ کوچک و بیچاره اومده و با این اوصاف خروشنده نیست.
در بیت اول
بس که از آتش ، دل من ، میزبانی می کند
خاک، از بلعیدن تن ، سرگرانی می کند
مصراع دوم این بیت نیز دلیل خوبی برای مصراع اول نیست زیرا خاک را برای خاموش کردن آتش استفاده می کنند و کسانیکه حتی سوخته باشند آنها را در دل خود جا می دهد
موفق باشید

بس که از آتش ، دل من ، میزبانی می کند
خاک، از بلعیدن تن ، سرگرانی می کند

دل به شوق دیدنت در دوردست اتفاق
پا به پای من نمی آید جوانی می کند

دور از چشم تو، چشم بی فروغ روزگار
با نگاه خسته ام نامهربانی می کند

مرغک دل چون به یادت می خروشد خوب من!
لحظه های عشقمان را جاودانی می کند

کم مبادا سایه تو بر سر من ...کم مباد
عشق..... زیر سایه تو زنده گانی می کند


سلام و عرض ادب و ارادت محضرتان استاد گرانقدرم بانو محمدی ارجمند

به به !!!
چقدر زیبا و دلنشین اند اشعار نابتان

فوق العاده زیبا و فاخر می سرایید
غزلی ست دل انگیز

لذت می برم از رقص قلم توانمندتان

سر بلند باشید به مهر

درود هااااااااااااااااااا

کم مبادا سایه تو بر سر من ...کم مباد

بسیار زیباست

بسیار لذت بردم از غزل شورانگیز تان
مانا باشیید

لذت بخش بود .

سلام سرکار خانم هوشیار
بسیار زیبا سروده اید
درودتان

درود بر بانو محمدی ارجمند

بسیار زیباست

درود

و


دستمــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــریزاد

سلام و درود و
عرض ادب و احترام فرهیخته گرامی



می آموزم از چشمه ی زلالتان
موفق باشید بزرگوار