آسمون

آسمون  داد  میزنه  رو سرِ ما                  

چتونه   آه  می کشید  ای   آدما

دود کش های دلتون چقدر سیا ه ست                                                             

خونه هاتون خالی از گل و گیاه ست

آسمون   داد  میزنه     ای  آدما                                                                                

هی  نگید  تقصیر  اینه  یا  او نا

ریشه هر بدی در خود   شما ست                   

شهرپرازدروغ ونیر نگ و ریا ست

بسکه  آه  کشیده اید                      

 ناله ها   شنیده اید      

  روز خوش ندیده اید                   

  گل عشق نچید ه اید

دلاتون  وقتی  پر از غَل و غشه                 

 تا که طرز فکر تون عو ض نشه

زندگی تون      همیشه   تو آتشه                                                                        

  قوم   بد   همیشه   باید   بکشه

ای خلا یق هر چه لایق  می شو ید             

 عاقبت  به  آخر  خط   می رسید

تا نگیرید  از  دورویی    فاصله                                                     

هر  چه  بیتا بی  کنید   بیحاصله

بسکه  آه  کشیده اید                      

 ناله ها   شنیده اید         

  روز خوش ندیده اید                   

  گل عشق نچید ه اید