درد دل با که کنم

وقتی کوچِ آشنا

چشم و بیخواب میکنه

ظُهرِ داغ بیکسی

 دل و بیتاب میکنه

 

وقتی راه خونه ها

بی عبور آشناست

عصر های خاکستری

باسکوت و بیصداست

 

درد دل با که کنم

پیش کی ناله کنم

بی حضور تو غم و

چه جوری چاره کنم

 

 وعده گاهِ عاشقان

شده خلوت و  عجیب

جمله ی دوست دارم

مونده تنها و غریب

 

تو کویرِ زندگی

نمونده هم نفسی

کفِ پای رابطه

میسوزه از بیکسی

 

درد دل با که کنم

پیش کی ناله کنم

بی حضور تو غم و

چه جوری چاره کنم

 

وقتی تابستون قهر

دلها رو می سوزونه

باغ خشکِ گفتگو

تشنه ی یه بارونه

 

تُنگِ خالیِ بلور

دیگه ماهی نداره

دلِ محنت کش من

دیگه آهی نداره

 

درد دل با که کنم

پیش کی ناله کنم

بی حضور تو غم و

چه جوری چاره کنم