بستر حسرت

برایم ماجرا تو همیشه یک معما ماند
چطوری شد که یاد من ز قلب و خاطرت جا ماند
فضا سنگین ودلمردست بعد از رفتنت جانا
به راهت چشم مغمومم شبیه پنجره وا ماند
خلا رفتنت را هیچ مخلوقی نکرد اشباع
کنارم از تو خالی شد دلم غمگین و تنها ماند
تلاقی نگاه هامان در آن نقطه که انجامید
نشاط و قلب و آرامم همان گوشه ز دنیا ماند
قرار این بود دستم را رها هرگز نگردانی
نگاهم قاب دیوار و وجودم در تمنا ماند
ندیدم روی آرامی از آن لحظه که دل کندی
همیشه بستر حسرت برای من مهیا ماند
بهار خلق اگر آید خزانی بیش بر من نیست
نوایی در وجودم نی، حضورت باز منها ماند