شبکوه ......

من از   اِستاره   پرسیدم 
که شب  چوون  است ؟
زدش چشمک که ایدون است 
سراغ ازماهِ تابان باز پرسیدم 
که شب چوون است ؟ 
به زیر ِ ابر  پنهان   نیمه ی خویشش 
بگفت این است 
من از مِهر  (آفتابِ شعله افشان )
این سوالم باز پرسیدم 
که شب چوون است ؟ 
بزد لبخند و تابید و 
بگفتا  شب ......  
همان‌ کوه ست 
غرق ِ آبی ِ دریای موج افشان ِ   خورشید است 
نه شب نه روز 
همیشه 
هم شب و هم روز 
ببندی چشم .... شب گشته 
گشایی دیده ..............................
مهر و ماه و اخترهای افزون است 

دل ِ  هستی ..... رُخ ِ  تبدار و مجنون است.

 

 

سبحان الله سبحان ربّ السموات السبع و ربّ الارضین السبع و مافیهن و ما بینهن و ما تحت الثَری و ربّ العرش العظیم الحمدلله ربّ العالمین الی ابدالآبدین و آخر الآخرین  ..... سبحان مَن لایَعتدی  سبحان مَن لا یاءخُذُ اهل الارض باَلوان العذاب سبحان الرووف الرحیم سبحان الله العزیز الحکیم ...... %