قصهء انقلاب

من کــــنون  گــــــویم ترا از آن چــــه بود
نور حــــــق آمــــــد و شب را در ربود

هر کســـــی در آن زمان از خــــوف جان
بندگی میکرد به شــــــه چون سکــان

کار شـــــه بالا گرفــت بیـــــداد کرد
ثــــروت ما جمــــــلگی بر بــــاد کرد

تا کـــــه آن پــــــیر و مــــراد عاشقان
عاقــــبت  شــــه را نـــــمود بی خانمان

تـــــوبه کــــرده شه ولی بهر فـــــرار
می شود اصـــــلاح مگــــر بیت ضرار

زاری و مـســــکینی و بــــس نالـــه ها
لاکن از جرمـــــش نکاهــــید یک بها

عاقــــــــــبت حـــــق آمد و باطل برفت
نا امــــــــید گـــــشتند هـــــــمه دزدان نفت

فجـــــــر نـــــــــور آمــــــد به بهمن آن زمان
انقلابی که نــماند بــر کس نهان

فـــــــجرهــا آمـد  از آن پــس بهر ما
گرچه آمـــــــد بس بـــــــدی از اشــــــــــــقیا

خوش زمـانی بــود آن ده ســــال فجر
در کنـــــــــار رهــــــــبر و ایـــام فخــــــر

بهــــــر هــــــر آغــــــاز پــــــایانی بدان
پشت هـــــر عشـــــقی بـــــــود دردی نهان

عــــــاقــــبت روح خــدا از ما  گسست
روح باقــی از تــــــــــن فانی بــــــرست

ز آن سپـــــس بر ما نمانـــــــده غیــــــر سوز
در فراقش میگدازیــــــم شـــام و روز

نور خورشــــــیدش ولی مانــــده بــــــــجا
تا قـــــیامت میـــــــکند مــــا را ندا

بعـد از او خـامنه ای بـر مـا ولی ست
کوفـــــــیان در بین مــــا تنـــــــها علیست

زین سبــــب (طـــــوفان) شعــــــرم در گرفت
آن قــــــــرار دل قـــــــرار از ما گرفت