ساکنین کوه آتش زلزله!

از کویر آمده ها همت عالی دارند
در مسیر حادثه، سیر تعالی دارند

آسمان بارش تیر، نوسان دار زمین
زیر شمشیر بلا خصلت قالی دارند

رویش سبزترین جنگل زر در برهوت
مرحبا چه همتی که این اهالی دارند

یادگاران کهن ، شهرسوخته، ارگ بم
از زمین و از زمان، رنج توالی دارند

سینه‌ها تبدار و زخم، مرهم آنها نمک
در چنین سینه عجب دل زلالی دارند

چهره‌هایی شادمان، در ورا روها بدان
حاصل از داغ زمان، بغض سفالی دارند

بوالعجب این ساکنین کوه آتش زلزله
نه کسی شکوه کند، نه قد هلالی دارند

فرق دیدن و شنیدن دنیاییست رفیق
با شنیدن نتوان یافت چه حالی دارند

علی اسماعیلی، دهم خردادماه ۱۳۹۵