در این تابستان داغ و خشک ، رفتن پای چشمه ای و شنیدن صدای شُر شُر آبی و همزمان ، تجربه ی گلاب گیری ، بخت و فرصتی میخواهد که بعید میدانم به همچون منی وصال دهد ...
پس :
وصف العیش ، نصف العیش !!!!!
ارادتمند : شاهنگیان
...............................................................................................................
کو شُـر شُـر ِ زلال ِ آب
عطر ِ گل و بوی گلاب
کو شاخه های سیب و بِـه
دیوار ِ کاهگـلی ، تو ده
کو دست ِ پینه بسته ای
که آب ، بِـدِه ، به خسته ای
ز چینه ی همسایه ای
سَـرَک کشیده شاخه ای ؟
خسته شده به زیر ِ بار
سیب و بِـه و توت و انار ؟
شده با عشق و افتخار
کُـندِه ی توت ، کاسه ی تار ؟
به وقت ِ کار ، فصل بهار
عطر ِ گل است و زخم ِ خار
کار ِ گلاب و گل ، بـبـین
چقدر قشنگه ، نازنین
حرمت ِ این عطر ُ بِـدون
شُـسته میشه کعبه ، با اون
کو شُر شُر ِ زلال ِ آب
عطر ِ گل و بوی گلاب ...
............................................................................................................................
اصفهان - تابستان 95
شعر زیبایی بود آرزوی دور از دست رسی نیست اگر بخواهی به آن می رسی
اما در مورد شعر تان فکر نکنم نیمایی باشه به یک شعر محاوره در قالب مثنوی بیشتر شباهت داره زیرا قافیه در شعر نیمایی در پایان مطلب می آید و همچنین مصراعها هم اندازه نیستند این در حالی است شما همه مصراعها را هم اندازه گفته اید
اگر اشعار نیما را بار دیگر پیش چشم کنید به عرض بنده می رسید و نیز کمی ابهام و تخیل لازمه کار خواهد بود
گرامی چون خواستید شعرتان مورد نقد قرار گیرد جسارت کردم
موفق باشید دوست من
با مهر