منصور وار

شِکوه چه کنم ، حاشا


از خار ، گزیدن ها .............درودتان استاد

درود دوست عزیز
فریادی رسا
عارفانه و عاشقانه
زیبا و شورانگیز
دستمریزاد

ما را که گل ِ رویَـت


در خاطر و در یاد است


شِکوه چه کنم ، حاشا


از خار ، گزیدن ها ...


درودهااااااااااااااا
عالی بوداستادبزرگوارم





\" منصورم \" ُ ، گر منصور


بر دار ، انااّلحق گفت


نا مَـردَم ، اگر تَـرسَم


از دار ، کشیدن ها ...

درود بر استاد شاهنگیان بزرگوار
مثل همیشه عالی و بی نقص
لذت بردم
ممنونم

درود و سلام استاد شاهنگیان عزیز
زیبا ، آهنگین و عارفانه سروده اید
حظ بردم

تا مرز ِ خدا رفتن
جایی ست برای عشق
باید هدفم باشد
پندار ، دَریـدَن ها ...
استاد عزیز و دوست بزرگوار جناب شاهنگیان ارجمند باید اعتراف کنم که هنرنمایی قلم شما غافلگیرم کرد از آن جهت که اینهمه معنا را در نظمی اینچنین موازی و مساوی و مدور نشاندن حیرت انگیز است. بی نهایت زیبا و اثر گذار و فاخر بود. بهره بردم و آموختم نیز... درود بر شما

دیدار چه خوش باشد
اما نه چنین مشکل
کز دیدن تو باید
بسیار دویدن ها
لطیف و رندانه دست مریزاد. یک فعل و مصدر نهی (نکردن) در مقابل ۹ مصدر دیگر جذاب است.

................. ...................
\" منصورم \" ُ ، گر منصور
بر دار ، انااّلحق گفت
نا مَـردَم ، اگر تَـرسَم
از دار ، کشیدن ها ...


مرحباااا استاد بزرگوارم
بسیااار زیبااااا، خوش آهنگ و چشم و دلنوااااز سرودید
محتوای بسیااار زیباااایی داشت
دست مریزااااد
................. ......................
تقدیم به اهالی خوب شعر ناب:

دختر کوچکی در یک کلبه محقر دور از شهر در یک خانواده فقیر به دنیا آمده بود. زایمان، زودتر از زمان مقرر انجام شده و او نوزادی زودرس، ضعیف و شکننده‌ای بود، طوری که همه شک داشتند او زنده بماند. وقتی ۴ ساله شد، بیماری ذات‌الریه و مخملک را با هم گرفت، ترکیب خطرناکی که پای چپ او را از کار انداخت و فلج کرد؛ اما او خوش‌شانس بود..
او خوش شانس بود چون مادری داشت که او را تشویق و دلگرم می‌کرد. مادرش به او گفت: علی‌رغم مشکلی که در پایت داری، با زندگیت هر کاری که بخواهی می‌توانی بکنی، تنها چیزی که احتیاج داری ایمان، مداومت در کار، جرأت و یک روح سرسخت و مقاوم است. بدین ترتیب در ۹ سالگی دختر کوچولو بست‌های آهنی پایش را کنار گذاشت و بر خلاف آنچه دکترها می‌گفتند‌ که هیچ‌گاه به طور طبیعی راه نمی‌رود، راه رفت و ۴ سال طول کشید تا قدم‌های منظم و بلندی را برداشت و این یک معجزه بود!
او یک آرزوی باور نکردنی داشت، آرزو داشت بزرگ‌ترین دونده زن جهان شود؛ اما با پاهایی مثل پاهای او این آرزو چه معنایی می‌توانست داشته باشد؟ در ۱۳ سالگی در یک مسابقه دو شرکت کرد و در تمام مسابقات آخرین نفر بود. همه به اصرار به او می‌گفتند که این کار را کنار بگذارد، اما روزی فرا رسید که او قهرمان مسابقه شد!
از آن زمان به بعد ویلما رادولف در هر مسابقه‌ای شرکت کرد و برنده شد. در سال ۱۹۶۰ او به بازی‌های المپیک راه یافت و آنجا در برابر اولین دونده زن دنیا، یک دختر آلمانی قرار گرفت که تا به حال کسی نتوانسته بود او را شکست دهد؛ اما ویلما پیروز شد و در دو ۱۰۰ متر، ۲۰۰ متر و دو امدادی ۴۰۰ متر ۳ مدال المپیک گرفت. او اولین زنی بود که توانست در یک دوره المپیک ۳ مدال طلا کسب کند.
در حالی که گفته بودند او هیچ وقت نمی تواند دوباره راه برود!

با سلام استاد عزیز مثل همیشه عالی موفق باشی

سلام
استادانه بود و افرین استاد بزرگوارم

درود برشماجناب شاهنگیان عزیز

درود و سلام بر جناب روحانی بزرگوارم ...

سلام و درود براستادشاهنگيان گرانمهر
بسيارعالى وجاندارقلم زديد استادوالاتبار
درودهابرقلم تواناى شما

درود و سلام به استاد عزیز و بزرگوار جناب شاهنگیان ارجمند
بسیار زیباست حظ فراوان بردم

آفرین عالی سروده اید

جناب آقای شاهنگیانِ عزیز، سلام علیکم.
.........................................................
منصورم وگرمنصور،بردار، انالحق گفت
نامردَم اگرترسم،ازدارکشیدن ها
.....................................................
دستمریزاد بزرگوار..بسیار زیباست ودلنشین........خسته نباشید

درود بر استاد شاهنگیان بزرگوار

بسیار بسیار زیبا بی تعارف لذت بردم از سروده پر احساس شما

قلمتان همچنان سبز بر صفحه پاکی ها

درووود استاد بزرگوار
عالی بود بینهایت زیبا

شاید که ریاضت شد
احوال مرا چاره
باید که چهل روزی
در غار خزیدن ها


دیدار چه خوش باشد
اما نه چنین مشگل
کز دیدن روی تو
بسیار دویدن ها

الحق که مرا بردی
در زمره عشاقان
دل را ز شئف عاشق
با نغمه سرودنها

سلام استاد
چون همیشه زیبا و ماندگار
جاودانه باشی