گلستان

خنده های چون گُلت دل را گلستان می‌کند
گریه هایت خانه ام را ارگ کرمان می‌کند
گیسوانِ جنگل و چشمانِ دریا،گونه
کوه تو امان با دیدنش دل یاد گیلان می‌کند
چهره ات از قرص مه زیبا و مهتابی تر است
صورت مهتابی‌ات را بُرقِع پنهان می‌کند
از لبـانت زعفـران نـاب صـادر می‌شود
بوسه هایت هر کجا را صد خراسان می‌کند
تا قدم بر هر دیاری می‌گذاری می‌وزد
آن صبایی که دمادم مو پریشان می‌کند
با منِ محزون مدارا کن تو ای شادانه ام
تند خویی های تو حزنم فراوان می‌کند
تا که نرمی می‌کنی صد غصه از دل می‌رود
دلبری های تو عشقم را دو چندان می‌کند
سرد شد اینک هوا من را در آغوشت بگیر
گرمی آغوش تو دِی را بهاران می‌کند
خنده های تو دل غم دیده من را که هیچ
کلبه احزان حافظ را گلستان می‌کند
محمود کیاپور\"صدرا\"

درود بزرگوار
عاشقانه و زیباست

........................ ....................
درود همشعر خوبم
غزلی بسیاااار زیبااااا و بی نقص بود
دست مریزااااد
و سپااااس
......................... ...................
در كوچه‌اي چهار خياط مغازه داشتند. هميشه با هم بحث مي‌كردند. يك روز، اولين خياط يك تابلو بالاي مغازه‌اش نصب كرد. روي تابلو نوشته شده بود: «بهترين خياط شهر»
دومين خياط روي تابلوي بالاي سردر مغازه‌اش نوشت:
«بهترين خياط كشور»
سومين خياط نوشت: «بهترين خياط دنيا»
چهارمين خياط وقتي با اين واقعه مواجه شد روي يك برگه كوچك با يك خط كوچك نوشت:
«بهترين خياط اين كوچه»
...

درود بر شما
عالی

از لبـانت زعفـران نـاب صـادر می‌شود

بوسه هایت هر کجا را صد خراسان می‌کند

درود برشما دوست عزیز
خیلی هم قشنگ

درود بر شما گرامی
زیبا بود

درود بر شما زیبا سروده اید و خواندنش لذت بردم

درود برشما

همچنین بر شما