در زندگی مردن

دیشب
در ابدیت رنج بی کران بی تو بودن
با خیالت تنها
گریستم
تمام اشکهای مانده از دوران کودکیم را
به وفای به عهدی اساطیری
که هیچ یک نباشیم بی دیگری
همه شب محزون
گویا
این سیگار نیم خاکستر شده
تنها فرصت ماندن بود
درخلسه ناب هم بستری عشق وجنون
بدینسان
جان دوباره ای گرفتند
قرصهای سیانور مانده بر طاقچه وعده گاه بیستون
اما نه
تو می خواندی همیشه
درد عشق رانیست هیچ درمان
عشق است مردن به درد صبر وهجران
بدین گونه
به تلنگر این ترانه
به دردمندی اندوه هزار پروانه
می مانم
ومی میرم
در زندگی هزار بار عاشقانه