زائر بارانی

یک آسمان پرنده شدم تا برایتان...

شعری شدم شکسته غزل،تا خدایتان...

قسمت کند که زائر بارانیت شوم

ابری گرفته ام به خدا در هوایتان

آقا ببین که بال و پرم را شکسته ام...


ای آفتاب از حرمت چون طلا شده

این سرزمین به یمن شما پر بها شده

دل خسته زائران تو دلباز میروند

در گوشه گوشه حرمت جا شفا شده

اینبار دل به پنجره فولاد بسته ام...


آقا چه بد که قسمت من نیست پر کشم

تا آخر صفر به ضریح تو سر کشم

شرمنده ام که نذر به گردن گرفته ام

جامی من از هوای شما را سحر کشم

پابند نذر روزه من اینجا نشسته ام...


در یاد من زیارت آخر چه مانده است...

من...خواهرم...حدیث کساء ای که خوانده است

در قلب من همیشه شما میهمان شدید

آخر خدا محبتتان را نشانده است..

از اینکه شعرتان شدم آقا خجسته ام


#میناا عباسی..بداهه