تنگنای خاطره

هوای حنجره را تار بسته..تاریک است

سکوت عامل خوبی برای تحریک است

چه سخت میپلکم تنگنای خاطره را

فضای یاد من از تو چقدر باریک است

من و تو و نم باران..درخت های چنار

پیاده..عرض خیابان..کمی ترافیک است

به کوچه راه کشاندیم و باز گز کردیم

هنوز پای من و کوچه..جیک تو جیک است

رسیده ایم به کافه..به وسعتی دلتنگ

به یاد من و تو.. آن کافه هم رمانتیک است

صدای رادیو..ورزش..که خیره در من گفت

ببین که چشم تو خود مشعل المپیک است

نگاه تست که سبز از نشانه های خداست

کسی که از تو نخواند..همیشه لائیک است

چه حرفهای قشنگی..چه شد پس آن همه عشق

چه شد که آخر قصه چنین تراژیک است

و بغض راه نفس را دوباره میگیرد

حدود مرگ به احساس من چه نزدیک است

#میناا عباسی..