عشق من بانوی من

بانوی من
عشق یعنی وجود تو
نام توست سر آغاز سروده هایم
قلبم تو را می خواند
در سینه ای تنگ با بغضی نفس گیر
توئی که عشقم را نمی خواهی
گونه هایم دفتر شعر
و اشکهایم عاشقانه هایش
شاید روزی ، زمان تنهایی ، عاشقم گشتی
شاعرت می مانم به امید وصال
کعبه ی من چشمان تو
سجاده ی من آغوش گرمت
بوسه گاه عشقم پیشانی بلندت
و لبان سرخت ، شراب مستی من
کاش عاشقم بودی
تا ترانه ای می شد در آغوشت
موسیقی دلنشین قلبت با آیه های دفتر شعرم
آنگاه به رقص در می آمد انگشتانم
با عطر نفس هایت در گیسوانت
و خود می خواندم در آلاله ی گوشت
زمزمه ی لالائیه شبانه ات را
حافظی گشته ام غزل سرا در فراغ یار
حال که در مانده ی نگاهت هستم در این سوز جدایی ...

#رضا_صفائی