سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        قیاس

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ جمعه ۶ شهريور ۱۳۹۴ ۱۰:۴۸ شماره ثبت ۴۰۰۹۳
          بازدید : ۳۴۷   |    نظرات : ۳۵

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        قياس
        آن  عرب  عمرش  بيابان  بود و بس        
                   جمله  دنياي   عرب  آن   بود و بس
        آب را  در  چاه  و چشمه  ديده  بود         
                  در  گذاري  جوي  آبي   ديده     بود
        ذهن  او  تصويري  از  دريا  نداشت          
                 در سرش جز نقش آن صحرا نداشت
        چون  يكي  مهمان  بر او آمد ز شهر        
                   قصه ها  گفت  و  يكي  بودش ز بحر
        گفت  دريا  را  كه  آبي  بس   بزرگ        
                   آمدست  در  جمع      گودالي  سترگ
        آنقدر   گودال     آن   باشد    عظيم         
                  كس    نبيند   انتها يش    جز     كريم
        هر چه او در ذهن كوشش  مي نمود         
                   از    تصور   بحر   را   دورش  نمود
        پس سئوال آمد كه پهنايش چه قدر؟         
                  عمق  آن   از   چشمه ي  ما   بيشتر؟
        آنطرف   از   بحر  ديدن  مي توان؟         
                   گفت  لا  در   وصف  آن  من  ناتوان
        گر   نگاهت    افكني  بر  روي   آن          
                   جمله   آب  است  آشكار  و در نهان
        هر چه  مهمان بيشتر  گفتا  از   آن          
                    آن  عرب شد  گيج تر،   گفتا   همان
        آنچه ميگويي كه دريا  نام    اوست           
                   يعني اين صحراي ما در كام اوست
        من تصور  مي كنم  افسانه     است          
                   قصه ايي  از  بهر صاحب خانه است
        چون كه ديد مهمان او   تشويش   يار          
                   گفت   آري  قصه  بود، آن  پيش يار
        چون  تصور ذهن  را  محدود   شد         
                    پس  قياس  از  آنچه كردي دود شد
        يا كه بايد  قدر  ذهن  افزون    نمود        
                    يا  ز  سر آن  قصه  را  بيرون نمود
        چون  نديدي   پشت    ديوار     بلند          
                   آنچه   گفتندت   به   تكذيبش    نخند
        گر  ترا  چشم  بصيرت    داد    يار           
                   خود   ببيني   حق  و   ناحق  آشكار
        چون  حقيقت  آشكار  خواهي نمود           
                   پس  به  قدر  ذهن  او   كن  وانمود
        گر  بگويي  بيشتر  از  ذهن  دوست         
                    كفر  تو  محرز شد آن در نزد دوست
        كينه  در  دل  از  تو  گيرد  يار    تو         
                    كينه   اندازد    گره    در    كار   تو
        پس  به  قدر  فهم  او  بايد    شكافت         
                    پيرهن  اندازه  مي بايد    كه    بافت
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2