چند رباعي در مدح مولا علي (ع)
احمد غم خويش با علي (ع) ميگويد
اسرار به مرتضي علي (ع) ميگويد
نازم به علي كه عالم از روي نياز
با صوت بلند، يا علي (ع) ميگويد
***
خورشيد محمد (ص) و علي (ع) چون ماه است
اسرار حيات را علي(ع) آگاه است
من مفتخرم كه شيعهي نام ويام
گلبانگ دلم، علي(ع) ولي الله است
***
با يك دل پاك و صيقلي ميگويم
از عشق امام اوّلي ميگويم
«لولا علي لما خلقتك»، دل من!
از روز نخست، يا علي(ع) ميگويم
***
در گلشن عشق، مرغ جانانه شدي
در مسلخ عشق، مرد مردانه شدي
از عشق به عشق، يك علي(ع) فاصله است
از خانه در آمدي و در خانه شدي
***
مولود حريم كبريا است علي(ع)
پروردهي مهد مصطفي است علي(ع)
آن شير خدا، شاه عرب، ماه نجف
معناي نزول لافتي است علي(ع)
***
در مدح علي(ع) زبان چه قاصر شده است
ديوان به علي(ع) كتاب فاخر شده است
جز عشق علي (ع) هيچ ندارد دل من
فضل و كرمش اميد شاعر شده است
***
التماس دعا
حسين شادمهر ، رجب 1394